Maaien of niet maaien?

Wat heb ik mezelf in deze tijd gebracht? Terwijl ik mijn gazon voor de tweede keer in een jaar nauwgezet opnieuw aan het maken was, bracht mijn wijze tuinman haar voor de laatste keer in de stelling, vervangde het door een tapijt van dwergmondo gras, hoefde nooit meer te hoeven maaien.

Toegegeven, ze heeft keihard gewerkt om de grond voor te bereiden, de tientallen flats van mondo gras in honderden kleinere pluggen te verdelen en ze vervolgens een voor een in de grond te planten. En terwijl alles aan de hand was, was ik bezig met tilling, harken, tilling, grading, harken, liming, fertilizing, seeding, harken, smoothing en watering.

We hebben allebei enkele dagen geïnvesteerd in onze respectievelijke gazonverbouwingsprojecten. Het verschil is dat haar werk zo goed als af is - voorgoed - terwijl het mijne nog maar net begint. Ik zeg dat omdat het onderhouden van een traditioneel gazon het meest arbeidsintensieve deel van elk landschap is. En toch zijn de meesten van jullie, net als ik, niet bereid om ze op te geven. Hoewel ik kan zeggen dat ik elk jaar de omvang iets verklein, ik betwijfel of ik het ooit helemaal zal opgeven. Excuseer het stereotype maar ik ben een kerel. Ik hou van grasvelden.

Mijn meestertuinvriend heeft grasvelden nooit leuk gevonden. Sterker nog, ze is zover gegaan om te zeggen dat ze een hekel aan ze heeft omdat het alleen maar eerlijk is, omdat ze haar haten. Tot nu toe had ze een klein eilandje gras, maar ik denk dat dat meer was om haar man te sussen dan wat dan ook.

Dan biedt hij op een dag onlangs aan om het gazon op te knappen zodat ze mondo gras kan planten! Wacht daar, meneertje! Ben je de grens overgestoken? Je was de enige vechtkans die we hadden om aan te tonen dat de man des huizes daar nog steeds iets te zeggen had, al was het een nogal schamele plot als ik het zelf zeg. Nu, wie zal weten dat je daar zelfs woont; je bewaart je truck in de garage! En toch komt met de eeuwigheid wijsheid. Hoewel ze maar iets ouder zijn dan ik, geloof ik dat ze het licht hebben gezien.

Het dwergmondo-gras waar ze hun gazon mee hebben vervangen (Ophiopogon japonicus 'Nana') zal mooi zijn als het wordt gevestigd. Beter nog, het heeft het hele jaar een diepe groene kleur, is niet veeleisend wat betreft het bodemtype, kan minder geven om besproeid te worden, gedijt in zon of schaduw, vereist geen bemesting, is ziektebestendig en hoeft nooit te worden gemaaid.

Ja, gazons zijn ook mooi, op hun hoogtepunt. Maar met traditionele grasvelden zijn de onderhoudsvereisten veel groter. Ten eerste is er de grasmaaier om hem op die allerbelangrijkste juiste hoogte te houden. Natuurlijk heb je kunstmest nodig, pre-emergent, post-emergent, insecticide, fungicide, een irrigatiesysteem en voldoende water en tijd om alles te onderhouden.

Dan is er de altijd naderende boomkoepel die het gazon in de schaduw stelt, waardoor het uitdunnen. Dit wordt verder verergerd door de dorstige wortelmassa die met het gras concurreert om water en voedingsstoffen.

Omdat we ons het echte probleem niet realiseren, gaan we instinctief uit en kopen we meer graszoden of zaden, gooien we nog meer mest en water naar beneden. Het helpt het gazon er een tijdje beter uit te zien, maar de bomen houden er echt van en reageren als gehoorzame honden, breiden hun luifels uit en strekken hun wortels nog meer uit.

Het is een vicieuze cirkel en die geven we zelden toe - tenzij je natuurlijk bent zoals mijn vrienden, de wijze tuinierster en haar man. Ik ben aan het leren. In feite, intellectueel, ken ik al deze dingen en heb ik dat al een tijdje. Ik probeer niet langer gras in de schaduw te laten groeien, ik gebruik maïsgluten als een organisch voor-opkomst en ik geef alleen water als dat nodig is. Ik voer een grascyclus uit, waarbij mijn grasresten naar de grond worden teruggebracht, waardoor de totale stikstofbehoefte met ongeveer 30 procent wordt verminderd.

Ondanks dat ik alle juiste dingen doe, is mijn traditionele zwenkgrasveld eerlijk gezegd een voedings- en watervarken dat meer tijd, aandacht en chemicaliën vereist dan het op zijn best uit moet zien. Misschien zal ik ooit op een wijze tuinmeestervriend zijn. Maar voor nu heb ik geen tijd om erover na te denken. Ik moet weer naar buiten gaan en het gras controleren.